Ustawa z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (dalej: “Ustawa AML”), będąca efektem zaimplementowania dyrektywy z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, zmieniająca rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 i uchylająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/60/WE oraz dyrektywę Komisji 2006/70/WE (dalej: “Dyrektywa  AML”) do krajowego porządku prawnego, nakłada na szeroką grupę instytucji obowiązek wdrożenia procedury AML. To złożony proces, ale warto przeprowadzić go prawidłowo! W razie zaistnienia zaniechania we wdrażaniu i wykonywaniu odpowiednich procedur, na instytucje obowiązane, organ administracyjny tj. KNF lub Generalny Inspektor Informacji Finansowej lub Prezes NBP będą mogli nałożyć karę administracyjną, z kolei w stosunku do osób działających w imieniu tychże instytucji grozić będzie kara pozbawienia wolności.  – Kogo dotyczy procedura AML i jak wprowadzić ją w swojej działalności gospodarczej?

 

Kto musi wprowadzić procedurę AML?

W celu ograniczenia ryzyka prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu polski ustawodawca wytypował szeroki katalog podmiotów określanych jako instytucje obowiązane.

 

Wśród nich można znaleźć kilkadziesiąt rodzajów działalności gospodarczej, w tym:

• sektor bankowy i SKOK-i;
• sektor instytucji płatniczych ;
• sektor kapitałowy;
• przedsiębiorców prowadzących działalność kantorową oraz w zakresie wymiany kryptowalut;
• sektor ubezpieczeń;
• biura rachunkowe;
• usługi biura wirtualnego;
• podmioty prowadzące działalność w zakresie gier losowych i zakładów wzajemnych.

 

Katalog zamknięty instytucji obowiązanych wskazują przepisy art.2 ust.1 pkt 1)-26) Ustawy AML, które mogą zostać zmienione w drodze nowelizacji ustawy.. Jeżeli prowadzisz działalność gospodarczą i jesteś jedną z instytucji obowiązanych w rozumieniu przepisów Ustawy AML lub dopiero masz zamiar założyć taką działalność, zweryfikuj czy nie musisz stosować przepisów z zakresu przeciwdziałania prania pieniędzy i finansowania terroryzmu. Jeżeli tak jest, powinieneś zadbać o spełnienie wymagań przed rozpoczęciem działalności lub dostosować wewnętrzne regulacje do norm zawartych w przepisach Ustawy AML.

 

Warto zaznaczyć, że obowiązki wynikające z Ustawy AML są takie same dla każdej instytucji obowiązanej. Oznacza to, że zarówno bank lub zakład ubezpieczeń, jak i osoba fizyczna prowadząca działalność będącą w związku z procedurami AML, ma obowiązek stosować wszystkie przepisy ustawy. Oczywiście natężenie środków ostrożnościowych w każdym przypadku będzie inne, ponieważ należy uwzględnić m.in. skalę i stopień ryzyka prowadzonej działalności oraz docelowych klientów i kontrahentów przedsiębiorcy.

 

Czym jest procedura AML? Jak prawidłowo wdrożyć procedurę w zakresie przeciwdziałania prania pieniędzy i finansowania terroryzmu?

Obowiązki wymienione w Ustawie AML można podzielić na kilka grup. Przyjrzyjmy się każdej z nich nieco bliżej.

 

Podmioty odpowiedzialne i AMLRO

Ustawodawca nakłada obowiązek wyznaczenia odpowiednich podmiotów odpowiedzialnych za wdrażanie, nadzorowanie i wykonywanie obowiązków wynikających z przepisów Ustawy. Tym samym, instytucje obowiązane są do wyznaczenia kadry kierowniczej wyższego szczebla oraz wyznaczenia pracownika zajmującego kierownicze stanowisko, który będzie odpowiadać za zapewnienie zgodne z przepisami Ustawy działania instytucji tzw. AMLRO (ang. Anti-Money Laundering Reporting Officer). Dodatkowo, jeśli wewnątrz instytucji funkcjonuje zarząd albo organ zarządzający, wówczas instytucja powinna wyznaczyć osobę spośród tego organu odpowiedzialną za wdrażanie obowiązków określonych w ustawie. Z kolei w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej, to osoby ją prowadzące funkcjonują łącznie jako wyżej wymienione podmioty. 

 

Szkolenia AML

Ustawa AML nakazuje instytucji obowiązanej obowiązek zapewnienia uczestnictwa w programach szkoleniowych osobom wykonującym obowiązki związane z przeciwdziałaniem praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu. Rodzaj i forma szkoleń pozostawiona jest do swobodnej decyzji instytucji, w związku z czym mogą to być zarówno szkolenia e-learningowe, jak i konferencje oraz szkolenia z udziałem trenera. Ważne aby zakres szkoleń obejmował tematykę przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, a także ochronę danych osobowych. Choć w ostatnim przedmiocie, szkolenia mogą być realizowane odrębnie..

 

Wewnętrzna procedura AML

Stosownie do brzmienia art. 50 Ustawy AML w instytucji należy wdrożyć wewnętrzną procedurę. Taka procedura powinna określać m.in. zasady:

• rozpoznawania i oceny ryzyka AML;
• stosowania środków bezpieczeństwa finansowego;
• przechowywania dokumentacji AML i informacji zgromadzonych w wyniku stosowania procedury;
• zasady zgłaszania przez pracowników rzeczywistych lub potencjalnych naruszeń przepisów ustawy.

 

Wewnętrzna procedura ustanowiona w instytucji lub jej każdorazowa aktualizacja, przed wdrożeniem w życie, powinna podlegać akceptacji przez kadrę kierowniczą wyższego szczebla..

 

Dodatkowo, ustawa nakłada obowiązek opracowania i wdrożenia wewnętrznej procedury anonimowego zgłaszania przez pracowników lub osoby wykonujące czynności na rzecz instytucji (np. w ramach umowy zlecenia lub umowy B2b), rzeczywistych lub potencjalnych naruszeń przepisów z zakresu przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu. W ramach tej procedury instytucja powinna uwzględnić w szczególności:

• osobę odpowiedzialną za odbieranie zgłoszeń;
• sposób odbierania zgłoszeń;
• sposób ochrony osób dokonujących zgłoszeń i sposób ochrony ich danych osobowych;
• rodzaj i charakter działań następczych.

 

osobę odpowiedzialną za odbieranie zgłoszeń

•  i sposób ochrony ich danych osobowych;
• rodzaj i charakter działań następczych.

 

Stosowanie środków bezpieczeństwa finansowego

Założeniem Dyrektywy AML i tym samym Ustawy AML jest ochrona różnych sektorów gospodarczych przed patologicznymi zjawiskami jak przestępczość zorganizowana, terroryzm i ich pochodne wpływające na prawidłowe funkcjonowanie obrotu gospodarczego. Z kolei przeciwdziałaniem w myśl Ustawy AML mają być tzw. środki bezpieczeństwa finansowego.. Są to działania, do których zobligowane zostały instytucje obowiązane.

 

Przepisy Ustawy AML wyróżniają kilka różnych środków bezpieczeństwa finansowego, w szczególności:

• identyfikacja klienta i weryfikacja jego tożsamości;
• identyfikacja beneficjenta rzeczywistego oraz podejmowanie uzasadnionych czynności w celu ustalenia jego struktury lub weryfikacji tożsamości;
• ocena stosunków gospodarczych klienta oraz ustalenie ich celu i charakteru;
• bieżące monitorowanie stosunków gospodarczych klienta.

 

Środki bezpieczeństwa finansowego należy stosować każdorazowo przy nawiązywaniu nowej relacji gospodarczej, w przypadku podejrzenia możliwości dokonania prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu oraz wątpliwości co do prawdziwości oświadczeń klienta. Dodatkowo należy je wdrożyć przy tzw. transakcjach nadprogowych, np. o wartości równej lub przekraczającej równowartość 15 000 euro.

 

Dodatkowo zgodnie z przepisami Ustawy AML Ustawy AML, środki bezpieczeństwa finansowego mogą być stosowane w wersji podstawowej, wzmożonej, ale też uproszczonej. Przesłanką do wzmożenia procedury jest np. powiązanie klienta lub beneficjenta rzeczywistego z państw trzecich wysokiego ryzyka, jak Algieria, Angola lub Bułgaria. Z kolei wariant uproszczony może znaleźć zastosowanie, kiedy klientem jest jednostka sektora finansów publicznych.

 

Ocena ryzyka AML

Ustawa AML w art. 27 nakazuje regularną ocenę ryzyka prania pieniędzy i finansowania terroryzmu przez instytucje obowiązane. Przy ocenie ryzyka należy uwzględnić czynniki związane m.in. z klientami, obszarami geograficznymi, produktami, usługami, transakcjami i kanałami ich dostaw. Na podstawie dokonanej oceny osoby odpowiedzialne za stosowanie procedury AML podejmują decyzję o tym, jak ewaluować swoich potencjalnych klientów.

 

Współpraca z GIIF

Organem właściwym do nadzorowania prawidłowości wdrożenia AML jest Generalny Inspektor Informacji Finansowej. Współpraca z nim obejmuje m.in. przekazywanie raportów, zgłaszanie podejrzanych transakcji, a także przekazywanie informacji o danych stosunkach gospodarczych lub transakcjach okazjonalnych, które skutkują zawarciem transakcji przekraczającej progi ustawowe.

 

Co grozi za naruszenie przepisów z zakresu przeciwdziałania prania pieniędzy?

W celu właściwego zarządzania zidentyfikowanym ryzykiem w organizacji należy zadbać o prawidłowe wdrożenie niezbędnych procedur AML. Zapewnienie zgodności działalności instytucji z przepisami jest bardzo ważne, ponieważ uchybienia na tym polu mogą skutkować nałożeniem kary administracyjnej w wysokości do 2-krotności osiągniętego zysku lub unikniętej straty albo 1 miliona euro.

 

Ponadto, Ustawa AML przewiduje również sankcje karne w przypadku niedopełnienia obowiązku przekazania Generalnemu Inspektorowi Informacji Finansowej podejrzenia popełnienia przestępstwa prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu lub przekazanie informacji nieprawdziwych lub zatajenie prawdziwych danych dotyczących transakcji. Przepis ten typizuje zachowanie osób działających w imieniu lub na rzecz instytucji obowiązanej. Z kolei drugą sankcją karną jest zachowanie udaremnienia lub utrudnienia przeprowadzenia czynności kontrolnych i w tym przypadku ustawodawca sankcjonuje zachowanie każdej osoby, niezależnie czy działa w imieniu instytucji obowiązanej.

 

Jak skutecznie przygotować się do kontroli GIIF?

Planujesz rozpoczęcie działalności gospodarczej i nie jesteś pewien, czy spoczywają na Tobie obowiązki w zakresie AML? A może musisz wdrożyć regulacje AML, ale nie wiesz, jak zrobić to prawidłowo? Zachęcamy do kontaktu z naszym zespołem! Kancelaria Marszałek & Partnerzy oferuje kompleksowe wsparcie w zakresie opracowania, wdrożenia i monitorowania procedury przeciwdziałania prania brudnych pieniędzy i finansowania terroryzmu.

 

 

 

 

Wejście w życie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego zharmonizowane przepisy dotyczące sztucznej inteligencji – tzw. AI Act – stanowi pierwszą próbę prawnej regulacji funkcjonowania systemów sztucznej inteligencji. W praktyce jednak akt prawny budzi wiele kontrowersji dotyczących m.in. prawa autorskiego, odpowiedzialności za szkody wywołane przez AI, ale także przetwarzania danych osobowych. Czy przepisy w sprawie sztucznej inteligencji zmieniają zasady przetwarzania danych osobowych?

Podstawowe informacje na temat wdrożenia RODO oraz AI do porządku prawnego

Unijny ustawodawca przyjął całkowicie odmienną strategię dla wymogów, jakie musi spełnić podmiot objęty zakresem działania rozporządzenia AI Act oraz RODO. W pierwszym przypadku wymaga się wdrożenia różnego rodzaju standardów oraz mechanizmów dotyczących m.in.:

• zarządzania ryzykiem;
• zarządzania danymi;
• dokumentacji technicznej;
• obowiązków w zakresie przejrzystości;
• oceny wpływu na prawa podstawowe.

Trzeba jednak zdawać sobie sprawę, że sam AI ACT nie przyznaje użytkownikom żadnych uprawnień (co ciekawe, robi to dyrektywa AILD, która nie została jeszcze uchwalona).

W przypadku RODO wygląda to zupełnie inaczej, ponieważ rozporządzenie nie wskazuje, co dokładnie należy zrobić, ale określa rezultat, jaki ma zostać osiągnięty. Tym rezultatem jest przede wszystkim zabezpieczenie ochrony danych oraz umożliwienie osobom, których dane są przetwarzane, realizację przysługujących im uprawnień.

Do których systemów sztucznej inteligencji odnosi się RODO, a do których AI Act?

Nowe prawo unijne obejmujące AI dotyczy zastosowania sztucznej inteligencji. Trzeba jednak pamiętać, że rozporządzenie odnosi się przede wszystkim do systemów sztucznej inteligencji wysokiego ryzyka (ang. high-risk AI). Oznacza to, że do tych systemów stosuje się równolegle akt o sztucznej inteligencji oraz RODO. Do pozostałych osiągnięć nowych technologii stosuje się wyłącznie RODO.

AI Act a ogólne rozporządzenie o ochronie danych osobowych. Jak stosować je jednocześnie?

Przede wszystkim warto zwrócić uwagę na brzmienie pkt 1.2 Preambuły AI Act. Unijny ustawodawca wskazał w nim, że regulacja AI Act nie narusza w żaden sposób rozporządzenia RODO 2016/679. Oznacza to, że oba akty prawne funkcjonują na jednej płaszczyźnie uzupełniając się wzajemnie.

Twórcy AI, a także dostawcy i operatorzy systemów podlegają dokładnie takim samym zasadom w zakresie przetwarzania danych, jak wszyscy inni uczestnicy rynku. Można powiedzieć, że zarządzanie ryzykiem przy projektowaniu oraz korzystaniu z systemów sztucznej inteligencji musi uwzględniać zarówno podstawy legalizujące przetwarzanie danych osobowych, jak i zasady zarządzania nimi.

W praktyce niektóre systemy oparte na sztucznej inteligencji muszą więc spełniać oba reżimy norm – aktu w sprawie AI oraz RODO. Część z nich będzie się pokrywała, np. ograniczenia w zakresie zautomatyzowanego przetwarzania danych osobowych i wykorzystanie modeli sztucznej inteligencji, które bazują na podprogowej ingerencji w zachowanie osób fizycznych.

Nie zawsze jednak tak musi być, dlatego wykorzystanie sztucznej inteligencji powinno być poprzedzone audytem zarówno w zakresie przepisów AI Act, jak i RODO.

W jaki sposób trenować generatywne modele sztucznej inteligencji w zgodzie z RODO?

Obecnie dużą popularnością cieszą się narzędzia bazujące na generatywnej sztucznej inteligencji. Można do niej zaliczyć m.in. Chat GPT, Dall-E, Google Bard czy Jasper. Ich wspólnym mianownikiem jest to, że do wykorzystania AI niezbędne jest jej „trenowanie”, czyli dostarczanie zasobów oraz modyfikowanie parametrów w celu uzyskania możliwie trafnych rezultatów.

Obecnie organy regulacyjne zajmujące się sektorem danych osobowych nie wypracowały jednolitego stanowiska co do tego, czy takie AI może przetwarzać dane osobowe użytkowników w celu rozwoju. Dobrym przykładem jest orzeczenie włoskiego GPDP, który uznał, że dopuszczalne jest odwołanie się przez administratora danych osobowych do przesłanki uzasadnionego interesu (art. 6 ust. 1 pkt f RODO).

Można liczyć się z tym, że w celu uniknięcia niejasności i ryzyka dotkliwej sankcji projektanci narzędzi sztucznej inteligencji w przyszłości wprowadzą możliwość wycofania zgody albo złożenia sprzeciwu przez użytkownika na wykorzystanie jego danych osobowych z zastrzeżeniem, że wpłynie to na funkcjonalność oprogramowania.

Dlaczego wdrożenie AI Act i RODO jest tak ważne?

Pomijając ryzyko wysokich kar związanych z zignorowaniem unijnych przepisów zarówno rozwiązania AI Act, jak i rozporządzenie RODO kreują zobowiązania compliance po stronie przedsiębiorców. Spełnienie wymagań wskazanych w normach prawnych gwarantuje prowadzenie działalności gospodarczej zgodnie z prawem.

W obu przypadkach warto pamiętać, że audyty compliance powinny być przeprowadzane cyklicznie i powtarzany za każdym razem, kiedy wdrożone zostaną nowe rozwiązania modyfikujące już istniejące procesy.

Kto będzie zajmował się oceną wykorzystywania sztucznej inteligencji?

Zgodność narzędzi AI oraz zasad przetwarzania danych osobowych będzie podlegała w Polsce (podobnie jak zapewne w innych krajach UE) pod ten sam organ regulacyjny. Poszerzenie kompetencji Urzędu Ochrony Danych Osobowych sprawi, że przedsiębiorcy będą mogli być kontrolowani na dwóch płaszczyznach równolegle.

Wątpliwości i prawne problemy ze sztuczną inteligencją powodują, że wzrasta ryzyko zaistnienia chilling effectu wśród producentów systemów obawiających się wysokich sankcji za niespełnienie nowych wymagań lub też nieumiejętne połączenie systemu SI z regulacjami RODO.

Odpowiedzialne zarządzanie ryzykiem i dostarczenie narzędzi, które są nie tylko efektywne, ale również działają zgodnie z RODO i AI Act wymaga wsparcia profesjonalistów. Zapraszamy do współpracy zarówno podmioty zajmujące się projektowaniem AI, jak i przedsiębiorców, którzy je wykorzystują. Nasza kancelaria specjalizuje się w prawie nowych technologii i oferuje w tym zakresie kompleksowe wsparcie.

 

 

Dlaczego przeprowadza się fuzje i przejęcia i jak może pomóc Ci w tym kancelaria prawna?

Rynek fuzji i przejęć w krajach Wschodzącej Europy rozwija się dosyć dynamicznie. Tylko w 2023 roku odnotowano niemal 1200 transakcji M&A (ang. Mergers and Acquisitions). Co sprawia, że przedsiębiorcy decydują się na fuzję przedsiębiorstw lub przejęcie firmy? Czy warto decydować się na wsparcie kancelarii prawnej?

Na czym polegają fuzje i przejęcia w prawie gospodarczym?

Zmiany strukturalne w obrębie przedsiębiorstw to jeden ze sposobów na umocnienie rynkowej pozycji firmy. Majątek wszystkich łączących się spółek kumuluje się, co pozwala na realizację szerzej zakrojonych inwestycji.

W praktyce transakcje fuzji i przejęć można planować na jeden z dwóch sposobów:

• połączenie się dwóch lub więcej przedsiębiorstw w celu zawiązania nowej spółki;
• przejęcia słabszego uczestnika rynku przez silniejszego, na którego przechodzi majątek wszystkich łączących się podmiotów.

Fuzja może nastąpić poprzez przejęcie lub zawiązanie nowej spółki, natomiast przejęcie rozumiane dosłownie zmierza do aneksji podmiotu poprzez wykupienie udziałów lub akcji.

Choć teoretycznie zasady przeprowadzania połączenia i przejęcia przedsiębiorstw zostały uregulowane w kodeksie spółek handlowych, w praktyce każda taka transakcja wygląda zupełnie inaczej. Warunki transakcji ustalane są indywidualnie, a efektywność całego procesu zależy od prawidłowego zidentyfikowania specyfikacji danej operacji. Dlatego tak ważne jest m.in. rzetelne przeprowadzenie badania due diligence (ewentualnie vendor due diligence, w zależności od tego, kto będzie inicjował połączenie przedsiębiorstw).

Co może zyskać spółka w wyniku fuzji lub przejęcia?

Fuzje i przejęcia firm niosą ze sobą wiele korzyści – pod warunkiem, że zostaną starannie zaplanowane i właściwie przeprowadzone. Jakie motywy leżą najczęściej u podstaw decyzji o M&A?

• Dążenie do zwiększenia zasięgu prowadzonego biznesu i umocnienie pozycji rynkowej

Połączenie dwóch przedsiębiorstw działających w tej samej branży pozwala na szybszą ekspansję oraz dotarcie do nowych segmentów klientów i rynków. Restrukturyzacja pomaga też lepiej bronić się przed działaniami nieuczciwej konkurencji i zwiększa odporność podmiotu na wahania rynkowe.

• Dążenie do zwiększenia płynności finansowej

Zwiększenie skali działalności przyczynia się do wzrostu wartości przedsiębiorstwa. W efekcie łatwiej jest realizować nowe inicjatywy gospodarcze czy uzyskać finansowanie na korzystnych warunkach. Nowy podmiot może uzyskać większy zwrot z działalności przy jednoczesnym obniżeniu marży i opłat.

• Uproszczenie struktury działalności

Połączenie się kilku podmiotów w jeden powoduje zwiększenie efektywności zarządzania, ponieważ eliminuje powiązania między pełnoprawnymi uczestnikami rynku. Im mniej jest tych powiązań, tym łatwiej kierować spółką i modelować ją do potrzeb inwestorów.

• Szybszy rozwój

Transakcje z obszaru fuzji i przejęć sprzyjają także rozwojowi technologicznemu. Poprzez pasaż znaków towarowych, wzorów przemysłowych, patentów czy praw autorskich można poszerzyć portfolio oferowanych produktów i usług. To z kolei sprawia, że biznes staje się bardziej konkurencyjny.

Jak krok po kroku przebiega proces transakcyjny M&A?

Zainteresowanie inwestorów często budzi przebieg M&A. Lata praktyki pokazują jednak, że na restrukturyzację nie ma jednego przepisu. Można jednak wyodrębnić swego rodzaju algorytm działania, który w każdym przypadku będzie wyglądał podobnie. 

Etap pierwszy – faza przygotowawcza

Każda transakcja zaczyna się od określenia, czy operacja ma dotyczyć całego majątku spółki, czy może jedynie części przedsiębiorstwa. Sprzedający decyduje także, czy decyduje się na:

• share deal – czyli sprzedaż akcji lub udziałów przedsiębiorstwa;
• asset deal – czyli przeniesienie składników majątku firmy.

Etap drugi – badanie należytej staranności

W procesie fuzji lub przejęcia decydujące znaczenie odgrywa due diligence. Zanim spółki zdecydują się na dobrowolne połączenie lub dojdzie do przejęcia, strony transakcji powinny przeprowadzić audyt ryzyk prawnych i biznesowych związanych z planowaną operacją.

Etap trzeci – negocjacje i podpisanie kontraktu

Zanim dojdzie do podpisania umowy, strony negocjują jej warunki, wypracowując najlepszą strategię działania. Nawet największą transakcję może zgubić prosty błąd, dlatego korzystanie z profesjonalnej pomocy na każdym z etapów M&A jest istotne od samego początku.

Etap czwarty – wykonanie umowy

Realizacja M&A to nie tylko sprzedaż udziałów lub akcji. Niekiedy niezbędna będzie zgoda organu antymonopolowego na przejęcie kontroli, przeniesienie konkretnych składników majątku (np. nieruchomości, przedsiębiorstwa, praw IP) albo wyrażenia zgody przez wspólników większościowych lub organy spółki kapitałowej.

Etap piąty – integracja kultur biznesowych

Nie wystarczy połączyć ze sobą dwie spółki, aby zaczęły sprawnie działać. Niezbędne jest tzw. PMI (Ang. Post-Merger Integration). Ma ono na celu scalenie biznesu poprzez połączenie ze sobą sfery zarządzania oraz poszczególnych działów, np. marketingu, IT, produkcji czy finansów oraz zapewnienie płynności procesów biznesowych.

W jaki sposób nasza kancelaria wspiera przedsiębiorstwa w M&A?

Warto pamiętać, że przejęcie jednego przedsiębiorstwa przez inne to nie matematyka i nie sprowadza się ono do tego, że wartość udziałów lub akcji nowej spółki dodaje się do aktywów tej istniejącej.

Specjaliści zajmujący się na co dzień procesami M&A mówią o efekcie synergii. Chodzi o sytuację, kiedy dwa połączone ze sobą biznesy dadzą efekt większy, niż każdy z nich przyniósłby osobno. Mądrze przeprowadzone M&A zapewnia właśnie ten surplus – w przeciwnym razie będzie jedynie zwykłym przesunięciem majątkowym.

Kancelaria Marszałek & Partnerzy zapewnia swoim klientom kompleksową pomoc, która przekłada się na zwiększenie wartości prowadzonego biznesu. Skorzystaj ze wsparcia doświadczonych doradców, którzy przeprowadzą analizę finansową i prawną oraz przeprowadzą przez nią Twoją spółkę krok po kroku.