Autor: kzakrzewska

Wojciech Jaciubek

Posted on | by kzakrzewska

Specjalizuje się w sprawach z zakresu prawa gospodarczego, prawa spółek handlowych, prawa nieruchomości, prawa podatkowego, prawa pracy i ubezpieczeń społecznych oraz postępowania cywilnego i administracyjnego. Świadczy usługi prawne w każdej sferze działalności podmiotów gospodarczych, zarówno z sektora prywatnego, jak i publicznego.

Autor publikacji naukowych z zakresu prawa postępowania cywilnego oraz prawa spółek handlowych.

Absolwent studiów magisterskich na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz studiów podyplomowych z zakresu prawa zamówień publicznych.

Jest członkiem Izby Adwokackiej w Krakowie oraz Krajowej Izby Doradców Podatkowych.

Doradztwo przy zbyciu spółki HRTec sp. zo.o. na rzecz Grupy Symfonia (Fundusz MidEuropa).

Posted on | by kzakrzewska

Marszałek i Partnerzy – Adwokaci mieli przyjemność doradzać przy zbyciu kontrolnego pakietu udziałów spółki HRTec sp. z o.o., spółki technologicznej specjalizującej się w tworzeniu chmurowego oprogramowania do zarządzania i automatyzacji procesów HR na rzecz Grupy Symfonia,  będącej od 2021 roku częścią Funduszu MidEuropa . Do grona klientów HRtec należy m. in. Alior Bank, Smyk, Compensa (Vienna Insurance Group), P4 (Play) czy Rainbow Tours.

Zespołem Kancelarii Marszałek i Partnerzy – Adwokaci przy transakcji kierował adw. Tomasz Dudziński, którego wspierał zespół w osobach: adw. Iwona Dobkowska – Puławska oraz adw. Magdalena Bentkowska.

Więcej o transakcji można przeczytać poniżej:

 

HRtec w Grupie Symfonia – Symfonia HRtec w Grupie Symfonia

Symfonia kupuje HRtec, technologiczną spółkę specjalizującą się w tworzeniu chmurowego oprogramowania do zarządzania i automatyzacji procesów HR. | ITReseller

Punkt bezpłatnej pomocy prawnej

Posted on | by kzakrzewska
Stało się!
W piątek 24 czerwca po raz ostatni spotkaliśmy się w punkcie bezpłatnej pomocy prawnej dla obywateli, którzy uciekli z Ukrainy na skutek wojny🇺🇦🇵🇱. Przez trzy miesiące odpowiedzieliśmy na tysiące (!!!) telefonów, setki maili i spotkaliśmy się z dziesiątkami osób w punkcie przy ul. Marszałkowskiej.
Jakie były pytania? Oczywiście procedura uzyskiwania numeru PESEL, korzystanie z opieki zdrowotnej, regulacje kwestii dotyczących przekraczania granic. W miarę upływu czasu, zaczęły pojawiać się pytania o podatki, prowadzenie transgranicznej działalności gospodarczej, możliwość pracy w takich zawodach jak lekarze czy pielęgniarki, a także kwestie alimentacyjne czy możliwość uzyskania licencji na eksploatację żurawia budowlanego😊
Nie przestajemy działać.
Nasz email: # ukrainianlegalhelpdesk@gmail.com nadal będzie aktywny, ale już dzisiaj chcemy podziękować wszystkim, dzięki którym punkt pomocy przy ul. Marszałkowskiej mógł być fizycznie otwarty.
Z Kancelarii DeBenedetti Majewski Szcześniak: Magdalena Małocha, Magdalena Walczak, Marek Matysiak,Joanna Świostek, Rafał Poniewierski i Anna Stasiewicz jako koordynator.
Z kancelarii BWHS Wojciechowski Springer i Wspólnicy: Monika Nieradka-Bernaciak, Paulina Sulgostowska, Bartłomiej Szewczuk, Izabela Lipka.
Z kancelarii Marszałek i Partnerzy – Adwokaci: Justyna Przetacka – Antonowicz, Wojciech Jaciubek, Paulina Młodawska, Magdalena Bentkowska, Małgorzata Misztela, Adam Grzegrzółka, Adrianna Dobrzeniecka, Dominik Pytlak, Paula Eiben-Działoszyńska, Joanna Milaniuk, Martyna Dobkowska, Marcin Waszyński.
Z kancelarii Dittmajer i Wspólnicy: Iga Kalinowska, Magdalena Grubek, Natalia Storonowicz, Aleksandra Święcicka-Gajewska.
Szczególne podziękowania kierujemy do Romaniia K. i Polina Kotlina, bez których wsparcia językowego nic by się nie udało😊

Kwestia przedawnienia rozstrzygnięcia

Posted on | by kzakrzewska

Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 13 maja 2022 roku ostatecznie rozstrzygnął palącą kwestię przedawnienia

 W uchwale z dnia 13 maja 2022 roku Sąd Najwyższy ostatecznie rozstrzygnął, że „Trzyletni termin przedawnienia roszczenia przedsiębiorcy przeciwko konsumentowi, który rozpoczął bieg i nie upłynął przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1104), kończy się ostatniego dnia roku kalendarzowego (art. 118 zdanie drugie k.c. w związku z art. 5 ust. 1 powołanej ustawy).”

Problem prawny, na kanwie którego Sąd Najwyższy wydał powyższą uchwałę zasadniczo sprowadzał się do ustalenia, czy w stosunku do roszczeń, których trzyletni termin przedawnienia rozpoczął swój bieg i nie zakończył go przed dniem 9 lipca 2018 roku, należy stosować art. 118 k.c. w brzmieniu sprzed nowelizacji czy w brzmieniu nadanym omawianą ustawą o zmianie kodeksu cywilnego.

Ustawą, o której mowa powyżej znowelizowano przepisy kodeksu cywilnego regulujące kwestię przedawnienia roszczeń. Nie tylko skrócono zasadniczy termin przedawnienia roszczeń z dziesięciu do sześciu lat, ale – co istotne dla treści przedmiotowej uchwały – przewidziano również, że koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego, chyba że termin przedawnienia jest krótszy niż dwa lata. Termin przedawnienia roszczeń okresowych i związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej pozostawiono natomiast bez zmian, tj. wciąż wynosi on 3 lata.

Zgodnie natomiast z zawartymi w ustawie nowelizującej przepisami intertemporalnymi, do roszczeń powstałych przed dniem jej wejścia w życie, tj. 9 lipca 2018 roku i w tym dniu jeszcze nieprzedawnionych stosuje się przepisy kodeksu cywilnego w nowym brzmieniu (art. 5 ust. 1).

Następny przepis intertemporalny (art. 5 ust. 2) stanowi jednocześnie, że jeżeli zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, termin przedawnienia jest krótszy niż według przepisów dotychczasowych, bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się z dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej. Jeżeli jednak przedawnienie, którego bieg terminu rozpoczął się przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, nastąpiłoby przy uwzględnieniu dotychczasowego terminu przedawnienia wcześniej, to przedawnienie następuje z upływem tego wcześniejszego terminu.

Na pierwszy rzut oka literalne brzmienie znowelizowanego art. 118 k.c. i zasad rządzących jego stosowaniem w czasie nie budzą wątpliwości. Praktyka orzecznicza dowodzi jednak, iż omawiana nowelizacja stała się on źródłem wielu niejasności. Do czasu wydania uchwały Sądu Najwyższego z dnia 13 maja 2022 roku nie było bowiem pewne, czy zdanie drugie ostatniego z przytoczonych powyżej przepisów dotyczy jedynie roszczeń, których terminu przedawnienia jest krótszy niż według przepisów dotychczasowych, czy też stanowi odrębną normę prawną, a tym samym, czy dotyczy także roszczeń, których termin przedawnienia nie uległ zmianie. Mowa jest tu zatem właśnie o roszczeniach okresowych i związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zgodnie z jednym z poglądów prezentowanych w doktrynie i orzecznictwie, ustawa nowelizująca wydłuża termin roszczeń okresowych i związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, gdyż mimo że termin ten nadal wynosi 3 lata, to jednak przedawnienie następuje nie w terminie wyliczonym zgodnie z art. 112 k.c., a w ostatnim dniu roku kalendarzowego. W konsekwencji, nie ma zatem uzasadnienia dla zastosowania art. 5 ust. 2 ustawy zmieniającej kodeks cywilny. Gramatyczna wykładnia zdania drugiego tego przepisu wprost wskazuje bowiem, że odnosi się ono jedynie do roszczeń, o których mowa w zdaniu pierwszym art. 5 ust. 2 .

W razie jednak przyjęcia, że zdanie drugie art. 5 ust. 2 ustawy nowelizującej stanowi odrębną od jego zdania pierwszego normę prawną, uzasadnione byłoby stwierdzenie, że w omawianym przypadku przedawnienie powinno nastąpić wcześniej, czyli nie z końcem roku, a równo po upływie trzyletniego terminu przedawnienia.

Zwolennicy drugiego z opisanych powyższej poglądów uzasadniali go wykładnią systemową i celowościową. Zarówno reguły tych wykładni, jak i literalna treść uzasadnienia projektu ustawy nowelizacyjnej prowadzą do wniosku, że zamiarem ustawodawcy było powtórzenie reguły prawnej zawartej w art. XXXV pkt 2 przepisów wprowadzających kodeks cywilny, zgodnie z którą, jeżeli termin przedawnienia według przepisów kodeksu cywilnego jest krótszy niż według przepisów dotychczasowych, bieg przedawnienia rozpoczyna się z dniem wejścia w życie kodeksu cywilnego; jeżeli jednak przedawnienie rozpoczęte przed dniem wejścia w życie kodeksu cywilnego nastąpiłoby przy uwzględnieniu terminu przedawnienia określonego w prawie dotychczasowym wcześniej, przedawnienie następuje z upływem tego wcześniejszego terminu.

W odniesieniu do powyższego, istotny jest wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 maja 2007 roku, sygn. akt I CSK 84/07, którym przesądzono, iż przepisy międzyczasowe zawarte w ustawie z dnia 23.4.1964 r. – Przepisy wprowadzające kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 94 ze zm.) mają zastosowanie w drodze analogii do ustaw nowelizujących kodeks cywilny, chyba że stanowią one inaczej.

Od czasu wejścia w życie omawianej noweli, obserwowane były znaczne rozbieżności judykatury w tym zakresie. Część orzeczeń wprost ujmowała zdanie drugie art. 5 ust. 2 jako odrębną normę prawną stosowaną także do roszczeń o trzyletnim terminie przedawnienia, inne natomiast zakres jej zastosowania łączyły jedynie z roszczeniami o terminie przedawnienia skróconym z dziesięciu do sześciu lat.

Mając na uwadze powyższe rozbieżności interpretacyjne, wątpliwość powzięta przez Sąd Okręgowy w Bielsku-Białej jest więc uzasadniona. Na skutek skierowanego przez ten sąd pytania prawnego, Sąd Najwyższy ostatecznie rozstrzygnął omawiane wyżej wątpliwości i opowiedział się za stosowaniem art. 118 k.c. w nowym brzmieniu w stosunku do roszczeń, których trzyletni termin przedawnienia rozpoczął swój bieg, a jednocześnie nie upłynął przed dniem 9 lipca 2018 roku.

Szczegółowe motywy rozstrzygnięcia Sądu Najwyższego zostaną wskazane w uzasadnieniu uchwały, na którego opublikowanie wciąż oczekujemy. Wątpliwości nie budzi jednak, iż podejmując omawianą uchwałę, Sąd Najwyższy opowiedział się nie za ujmowaniem zdania drugiego art. 5 ust. 2 ustawy zmieniającej kodeks cywilny jako odrębnej normy prawnej, lecz za traktowaniem go jako uszczegółowienie i rozwinięcie zdania pierwszego.

Przedmiotową uchwałę należy ocenić pozytywnie. Zgodnie z ogólnymi dyrektywami, w razie wątpliwości interpretacyjnych pierwszej kolejności należy bowiem sięgać po zasady wykładni językowej. Mimo ujęcia ust. 2 art. 5 w dwóch zdaniach, zastosowanie w drugim z nich spójnika „jednak” wskazuje na konieczność ich łącznego odczytywania.

Co więcej, za taką koncepcją przemawiają również wykładnia funkcjonalna i celowościowa. Nie można tracić z pola widzenia faktu, iż motywacją dla wprowadzenia zmian w zakresie regulacji biegu terminu przedawnienia była potrzeba zmobilizowania stron stosunków prawnych do szybszego kształtowania stanów faktycznych w sposób zgodny ze stanem prawnym. Jeśli zatem stan biegu terminu przedawnienia przed wejściem w życie ustawy nowelizującej był na tyle zaawansowany, że przy stosowaniu dotychczasowego 10-letniego terminu upłynąłby wcześniej, niż przy zastosowaniu terminu 6-letniego liczonego od dnia 9 lipca 2018 roku, to za nieuzasadnione uznać należy tak znaczne przedłużenie terminu przedawnienia. Odnoszenie natomiast takiego wniosku do roszczeń, których termin przedawnienia wynosi trzy lata nie wydaje się uzasadnione.

Należy także podkreślić, że mimo daty jej wydania, przedmiotowa uchwała Sądu Najwyższego nadal będzie miała praktyczne znaczenie dla obrotu prawnego. Wydawać by się mogło, że wszystkie roszczenia, których trzyletni termin przedawnienia rozpoczął swój bieg, a jednocześnie nie zakończył się przed dniem 9 lipca 2018 roku, uległy przedawnieniu maksymalnie z końcem 2021 roku, stąd obecnie praktyczne znaczenie uchwały jest niewielkie. Z powyższym stwierdzeniem nie sposób się jednak zgodzić. Rozstrzygnięcie Sądu Najwyższego ma bowiem niebagatelne znaczenie dla dochodzenia roszczeń. Niewątpliwe ustalenie daty przedawnienia roszczenia jest kluczowe na przykład do oceny, czy doszło do skutecznego przerwania biegu przedawnienia.

https://lnkd.in/e32cVmTS

Bieg Firmowy dla małych bohaterów z fundacji Everest

Posted on | by kzakrzewska
Jak co roku, nasi prawnicy wylewali „siódme poty” podczas Bieg Firmowy, aby pomóc małym bohaterom z Fundacji Everest.
W tegorocznej 10 edycji drużyna reprezentującą Kancelarię zajęła bardzo wysokie 77 miejsce w klasyfikacji ogólnej.
Drużynę Marszałek i Partnerzy – Adwokaci reprezentowali: Tomasz Dudziński, Grzegorz Motyka, Paweł Stępniewski, Adam Grzegrzółka oraz Andrzej Koryciński.
Serdecznie dziękujemy naszym biegaczom za udział w wirtualnej sztafecie biegowej i do zobaczenia za rok.
Brawo!

Ustawa deweloperska: rezerwacje mieszkań wreszcie uregulowane

Posted on | by kzakrzewska
Od 1 lipca 2022 roku rynek nieruchomości mieszkaniowych ulegnie szerokim zmianom związanym z wchodzącą w życie nowelizacją ustawy deweloperskiej.
Zmodyfikowane zostaną między innymi zasady zawierania umów rezerwacyjnych – ten temat skomentowali dla dziennika Rzeczpospolita eksperci z Kancelarii Marszałek i Partnerzy – adw. Iwona Dobkowska-Puławska oraz Dominik Pytlak.
O najważniejszych aspektach nowej regulacji mogli Państwo przeczytać w papierowym wydaniu Rzeczpospolitej, a także na stronie internetowej:
Ustawa deweloperska: rezerwacje mieszkań wreszcie uregulowane – rp.pl 

Inteligentne kontrakty mają plusy i minusy

Posted on | by kzakrzewska
Inteligentne kontrakty oparte na technologii blockchain, pomimo swojej nazwy, nie zawsze muszą stanowić oddzielny typ umowy, a jedynie narzędzie umożliwiające jej zawarcie i realizację.
Szerzej o problematyce smart contracts oraz ich funkcjonowaniu na gruncie polskiego porządku prawnego możecie Państwo przeczytać w artykule przygotowanym przez Małgorzata Misztela LL.M. oraz Martyna Dobkowska opublikowanym na łamach miesięcznika „Poradnik: Prawo i podatki w firmie”, a także w linku znajdującym się poniżej:
Życzymy przyjemnej lektury!

Obrót NFT – tworzenie praw własności intelektualnej przez tokeny niezbywalne

Posted on | by kzakrzewska

Od zeszłego roku NFT podbija Internet i wzbudza coraz szersze zainteresowanie.

Co to jest NFT?

Niewątpliwie jesteśmy obecnie świadkami kolejnej technologicznej rewolucji. Od zeszłego roku NFT podbija Internet i wzbudza coraz szersze zainteresowanie. Non fungible tokens – bo właśnie od tej nazwy pochodzi skrót NFT – to unikatowe, niewymienialne tokeny funkcjonujące w sieci blockchain, zazwyczaj tworzone na podstawie smart kontraktów i nabywane za pośrednictwem krypotwalut. NFT występują jako różnorodne dobra cyfrowe, które dzięki ich formatowi zapewnioną maja niezmienność i autentyczność, dlatego też budzą one obecnie takie zainteresowanie .

Potencjał NFT opiera się więc na ich indywidualnym charakterze i unikatowości. Pozornie identycznych dóbr cyfrowych może bowiem istnieć w przestrzeni internetowej wiele, a co więcej każdy może mieć do nich dostęp, a nawet zapisać je na twardym dysku swojego komputera. Jednak tylko aktywa opatrzone NFT będą miały oryginalny, niepowtarzalny charakter. NFT można nazwać zatem certyfikatem autentyczności i właśnie stąd wynika ich rosnąca wartość i popularność. Nabywając NFT mamy bowiem pewność, że jesteśmy ich jedynym właścicielem oraz że pochodzą one bezpośrednio od danego twórcy. Mogą one przybrać formę obrazu, wideo, muzyki, tweeta, a nawet stokenizowanych części ciała czy uczucia miłości.

Dla wielu NFT mają charakter abstrakcyjny, jednak ten fenomen jest już wyraźnie widoczny na rynku. NFT osiągają astronomiczne ceny, a coraz więcej firm i artystów decyduje się na sprzedaż swoich dzieł właśnie jako NFT.

Propozycja praktycznego zastosowania NFT

NFT bez wątpienia ma w sobie duży potencjał i zrewolucjonizuje przyszły rynek. Już teraz coraz częściej mówi się o zastosowaniu NFT nie tylko w abstrakcyjnie brzmiącym metaversum, ale również w praktyce obrotu gospodarczego.

Opatrzenie dobra cyfrowego NFT skutkuje potwierdzeniem jego pochodzenia, oryginalności i osoby do niego uprawnionej. W wielu sektorach gospodarki bez wątpienia wpływa to na wartość sprzedawanych produktów. Jedną z takich dziedzin, w której już wykorzystuje się NFT, jest obrót dziełami sztuki. Dodatkowo, potwierdzenie autentyczności zyskuje na znaczeniu zwłaszcza w Internecie, gdzie możliwość kopiowania i dalszego udostępniania treści jest w zasadzie nieograniczona.

Widoczny jest także wpływ NFT na świat mody – obecnie tworzy się bowiem zarówno projekty rzeczywiste mające swój odpowiednik w postaci dobra cyfrowego opatrzonego NFT, jak i takie istniejące jedynie w świecie wirtualnym. Przykładem jest kolekcja Collezione Genesi stworzona przez Dolce & Gabanna, składająca się z pięciu realnych oraz czterech wirtualnych projektów. NFT znajduje zastosowanie także na rynku muzycznym – coraz więcej artystów decyduje się na sprzedaż swoich utworów właśnie w formie niezbywalnych tokenów. Kolekcjonerskie dobra w postaci NFT sprzedają także kluby piłkarskie i drużyny sportowe.

Ciekawym praktycznym zastosowaniem NFT jest także obrót dobrami cyfrowymi o istniejących odpowiednikach materialnych, których jednak ze względu na swoją unikalność i wartość lepiej nie narażać np. na możliwość uszkodzenia podczas transportu. Poprzez obrót NFT potwierdzającym źródło, poprzednich właścicieli i przede wszystkim autentyczność powiązanej z nim rzeczy, jednocześnie dochodziłoby do zmiany jej właściciela bez fizycznej zmiany miejsca jej przechowywania.

Coraz częściej proponuje się także wykorzystanie NFT w wielu różnych obszarach, jak na przykład: rynek nieruchomości; weryfikacja tożsamości; papiery wartościowe; bilety i wejściówki; patenty czy dokumenty kwalifikacji zawodowych. Dzięki niepodważalnej autentyczności dobra cyfrowego opatrzonego NFT i jego indywidualnym charakterze, jego wykorzystanie w powyższych dziedzinach wydaje się jak najbardziej możliwe.

NFT a prawo autorskie

Mimo tak ogromnego potencjału i kwot, którymi obraca się na rynku NFT – sięgających milionów dolarów – obrót ten to nie został jeszcze w żaden sposób uregulowany prawnie. Na chwilę obecną zachodzi więc konieczność dostosowania istniejących regulacji do specyfiki NFT.

Skoro w formie NFT najczęściej sprzedawane są wytwory artystyczne, to należy zastanowić się nad stosunkiem NFT do prawa autorskiego. Warto jednak odróżnić sytuację, w której realnie istniejące dzieło sztuki posiada swój odpowiednik w formie NFT od tworzenia w takiej formie grafiki czy innego dzieła mającego walor artystyczny. W pierwszym przypadku sprzedaż NFT zazwyczaj nie prowadziłaby do przeniesienia praw autorskich do powiązanego z nim rzeczywistego dzieła sztuki, natomiast w przypadku tworzenia NFT na zamówienie kwestia przeniesienia praw autorskich ma duże znaczenie, zwłaszcza w kontekście możliwości dalszego ich rozpowszechniania.

Mimo braku szczegółowych regulacji w tym przedmiocie przyjmuje się, że NFT może stanowić utwór w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Nie ma przeszkód, by NFT stanowiły przejaw działalności twórczej człowieka, z definicji cechują się także indywidualnym charakterem, a ponadto poprzez zapis cyfrowy zostają uzewnętrznione, czyli ustalone w jakiejkolwiek postaci. Co do zasady NFT spełniają więc ustawowe przesłanki do uznania ich za utwór w rozumieniu prawa autorskiego.

Zarówno osobiste, jak i majątkowe prawa autorskie wobec utworu zasadniczo przysługują jego twórcy. Pierwsze z nich obejmują więź twórcy z utworem, tj. w szczególności prawo do autorstwa utworu, jego oznaczenia czy nienaruszalności treści i formy. Autorskie prawa majątkowe dają twórcy wyłączne prawo do korzystania z utworu, rozporządzania nim oraz pobierania wynagrodzenia za korzystanie z utworu przez inne podmioty. Jedynie majątkowe prawa autorskie mogą zostać przeniesione na inną osobę.

Co jednak istotne, sprzedaż tokena nie jest równoznaczna z przeniesieniem tych praw. Zgodnie bowiem z art. 52 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jeżeli umowa nie stanowi inaczej, przeniesienie własności egzemplarza utworu nie powoduje przejścia autorskich praw majątkowych do utworu. Dodatkowo, w polskim porządku prawnym połączenie obu tych czynności jest ponadto znacznie utrudnione ze względu na wymaganą pod rygorem nieważności formę pisemną umowy o przeniesienie praw autorskich. Obrót NFT odbywa się natomiast głównie na specjalnie tworzonych w tym celu giełdach online, na podstawie smart kontraktów, czyli krótko mówiąc – w formie elektronicznej.

Wraz z nabyciem NFT możliwe jest natomiast zawarcie dorozumianej umowy o korzystanie z utworu, czyli licencji. I w tym przypadku należy mieć jednak na uwadze, że obecne regulacje przewidują wymóg formy pisemnej pod rygorem nieważności dla licencji wyłącznej. W warunkach cyfrowego obrotu możliwe jest zatem zawarcie jedynie umowy licencyjnej niewyłącznej, czyli takiej, na podstawie której licencjodawca miałby prawo udzielić upoważniania do korzystania z danego utworu także innym podmiotom trzecim, a nie tylko nabywcy NFT. Należy jednak postawić pytanie o zasadność zawierania umowy licencyjnej niewyłącznej w przypadku korzystania z utworu opatrzonego NFT, skoro ich funkcjonowanie opiera się na unikalności i oryginalności – licencja niewyłączna nie daje bowiem nabywcy gwarancji, że z zakupionego NFT będzie mógł on korzystać wyłącznie.

Jak można zauważyć, nabycie NFT nie gwarantuje nam również nabycia majątkowych praw autorskich do powiązanego z nim utworu. Co więcej, nie stanowi to także nabycia własności w rozumieniu prawa cywilnego, gdyż dobro cyfrowe nie jest rzeczą w rozumieniu przepisów prawa. Jedyne, co zyskujemy nabywając NFT, to uprawnienie do konkretnego cyfrowego egzemplarza niematerialnego dobra.

NFT a znaki towarowe

Znaki towarowe jako NFT zarejestrowały już takie marki jak Nike, Burberry, L’Oreal, Victoria’s Secret, Walmart czy McDonald’s. Zainteresowanie wirtualnymi znakami towarowymi jest związane z koncepcją metaversum, zakładającą istnienie cyfrowego świata, w którym awatary będą jeździć samochodami, nosić ubrania i stosować kosmetyki mające odpowiedniki w rzeczywistości czy też zamawiać jedzenie w wirtualnej restauracji, które miałoby zostać przygotowane w świecie rzeczywistym.

Motywacja dla rejestracji znaku towarowego dla dóbr istniejących w świecie wirtualnym jest zatem analogiczna do świata rzeczywistego. Celem jest odróżnienie jednych dóbr cyfrowych od innych oraz zapewnienie o ich oryginalności i związanej z tym wartości. Właśnie dlatego NFT stanowi idealne narzędzie do ochrony renomy marki również i w świecie wirtualnym.

Za rejestracją takich „wirtualnych znaków towarowych” przemawia także fakt, że w razie rejestracji znaku towarowego w świecie rzeczywistym, ochrona przysługuje jedynie na określonym terytorium oraz dla określonych klas towarów i usług. Wydaje się zatem, że w razie posłużenia się w świecie wirtualnym przez osobę trzecią znakiem towarowym zarejestrowanym jedynie dla towarów rzeczywistych, ochrona taka może zostać ograniczona.

Niestety, tak jak i w przypadku prawa autorskiego, na chwilę obecną brak jest regulacji prawnych dotyczących rejestracji znaków towarowych jako NFT, jednak już pojawiają się powstałe na tej kanwie spory. W styczniu tego roku Hermes pozwał twórcę NFT nazwanego „MetaBirkins”, opartego na kultowym projekcie torebki sprzedawanej przez Hermes i stanowiącym jednocześnie chroniony znak towarowy. Mimo że sprawa rozpatrywana będzie przez sąd amerykański, niewątpliwie będzie stanowiła ważny krok dla określenia ram prawnych funkcjonowania NFT jako znaków towarowych.

Blockchain: Obrót NFT – tworzenie praw własności intelektualnej przez tokeny niezbywalne – rp.pl

Reklama behawioralna oraz zasady PE mające na celu zreformowanie przestrzeni cyfrowej

Posted on | by kzakrzewska
🔔🔔🔔 Na łamach miesięcznika „Poradnik: Prawo i Podatki w firmie” ukazała się kolejna publikacja przygotowana przez naszych specjalistów.
Współautorkami tekstu są adwokat Małgorzata Misztela oraz paralegal Martyna Dobkowska.
W opublikowanym artykule poruszamy temat – dobrze znanej internautom – reklamy behawioralnej oraz zasad PE mających na celu zreformowanie przestrzeni cyfrowej.
Nowe regulacje unijne m.in. nakładają obostrzenia na reklamy śledzące, ograniczając wykorzystywanie danych dotyczących preferencji użytkowników, korzystających z platform internetowych.
Szerzej o zagadnieniu mogą Państwo przeczytać pod poniższym linkiem: ⬇
Życzymy przyjemnej lektury!📰